Idzie, idzie ....ku dobremu.

No i dowiedziałam się.

Z pierwszego kolosa dostałam 4 :)) Żeby nie było- nie ściągałam. Uczciwie się uczyłam, więc tym bardziej się z tej 4 cieszę. Wiem, że parę osób ściągało...dwie z nich dostały piątki z czego nie omieszkali się na Facebooku pochwalić. Mnie nie satysfakcjonuje pójście na łatwiznę.Wolę uczciwe zagrania nawet wtedy,  kiedy droga do celu znacznie się wydłuża. No ale teraz w sobotę następny kolos... w przyszły weekend dwa kolejne. Przyznam się, że nie wiem czego się uczyć w pierwszej kolejności. Jutro urlopa wzięłam, żeby trochę poślęczeć nad książkami i jestem ciekawa jak mi to właściwie pójdzie. Przedmiot logika... wymaga , jak sama nazwa wskazuje, po trochu logicznego myślenia. Więc szczerze pisząc... nie wiem jak to będzie :) Mam nadzieję, że uda mi się i tutaj.

W pracy sytuacja też zaczyna się klarować.I to też jest dla mnie satysfakcja. Udało mi się w końcu zamknąć samej cały miesiąc i widzę, że inne rzeczy też powolutku się klarują. Dzięki temu jestem trochę spokojniejsza, stres puścił, ucisk w piersiach też, idę do pracy z trochę mniejszym strachem niż zazwyczaj i nareszcie cieszę się z wolnych weekendów. Do tej pory wychodząc w piątek do domu, nie potrafiłam skupić się na tym, że mam dwa dni wolnego, bo zaraz gdzieś tam pojawiała się myśl, że weekend szybko minie i w poniedziałek znowu trzeba iść do pracy. Chcę wierzyć, że najgorszy kryzys mam już za sobą, ale to się okaże podczas kolejnych , mijających miesięcy. Także wdzięczna jestem niektórym osobom z firmy za wyrozumiałość i cierpliwość w tłumaczeniu mi po raz setny do którego korytka ma trafić dany dokument, jak i bicie mi do głowy, że trzeba dać sobie czas na opanowanie wszystkiego....czas na wdrożenie się w nowe obowiązki... i przygotować się na niejednokrotnie silny stres szczególnie na początku.  Przecież nikt nie mówił, że będzie łatwo... Ale sukces to często droga od porażki do porażki...od błędu do błędu...ale -jak to mówią- dopóki walczysz, jesteś zwyciężcą..

Co do pewnej znajomości o której bazgrałam w poprzednim poście, to ten rozdział chcę już zamknąć i nie chcę więcej tego roztrząsać. Jeśli ktoś nie potrafi być przyjacielem wtedy, kiedy jest mi źle, to nie zasługuje żeby nim być również wtedy, kiedy jest mi dobrze.

Adieu!