Ciężkie życie książkoholika.

Kiedyś ktoś zadał mi pytanie "pierwsza przychodząca Ci na myśl rzecz, którą wzięłabyś ze sobą na bezludną wyspę". Bez namysłu odpowiedziałam "biblioteka". Yyy...co?! Biblioteka??? A nie telefon, laptop, telewizor? Nie. Biblioteka. Telefon może bym i wzięła aczkolwiek bez niego na pewno mogłabym się obejść. Bez laptopa trochę mniej ale już bez książek...wcale. Za każdym razem, będąc na mieście, nie omijam żadnej po drodze księgarni, i zawsze kurna coś stamtąd wyniosę.Ciężko mnie stamtąd wygonić, więc czasem lepiej jest mnie wynieść bo inaczej sama nie wyjdę. Potrafię ostatnie fundusze z portfela wydać na jakieś czytadła a potem cieszę się jak goopia ,że będę miała w co nos wsadzić. A już broń nie kupić nic, wtedy ino siąść i płakać. Uwielbiam dotykać książki, przewracać kartki i delektować się "zapaszkiem" druku... Jakby tego było mało zaopatrzyłam się w czytnik Kindle i co gorsza książek naściągałam od groma. Najlepsze jest to, że na czytniku mam może z 40 książek a nie przeczytałam tego wszystkiego nawet w 1/4. A do tego ciągle ściągam następne. Życia mi nie starczy, żeby to wszystko pochłonąć. I póki co, jest to -jak na razie- jedyna miłość, przez którą potrafię zawalać obowiązki domowe. Obiecałam sobie tydzień temu wyprać psa. Ni chiny. Pies nie wyprany bo w książkach siedzę. Czy to tylko ja jestem jakimś takim ewenementem? A może to podchodzi już pod uzależnienie i się na terapię nadaję? Help! :):):)